Porodica (Štilinović) sa 11 dece, 1921-1935

U Subotici i okolini porodice sa mnogo dece u periodu između dva svetska rata nisu bile retkost. Brojnost porodice bila je u obrnutom srazmeru sa progresom, urbanizacijom i modeernizacijom sela. U Dunavskoj banovini, gde je pripadala i Subotica, bilo je samo 1,6% porodica sa više od 10 članova. Najviše, 35,7% porodica je imalo 3 do 4 člana. Nestajanjem tradicionalnih porodičnih zadruga, smanjivao se broj članova porodice. Poljoprivrednici u okolini grada, prednjačili su po broju dece u svojim porodicama.

U Subotici se broj novorođenih, u periodu 1900-1947.[1], kretao od – 1361, koliko je zabeleženo 1918. godine do – 3952 u 1909. godini. Najveći priraštaj – 1207 je zabeležen 1901. godine, kada je bilo 3533 rođenih a 2326 umrlih. Najmanji broj rođenih je bio 1918. godine – 1361, što je uz 3021 umrlih činilo najveću negativnu stopu rasta od –

Po podacima iz 1936. godine[2] mortalitet dojenčadi, na nivou države, je bio među najvišim u Evropi, iznosio je 16,4% sve živorođene dece. Smrtnost te kategorije dece u Engleskoj je bila 6,7%, u Švedskoj 6%, a u Švajcarskoj i Holandiji samo 5%. Nizak opšti civilizacijski, kulturni i zdravstveni nivo, nedostatak lekara i babica na selu, nestručni porođaji, infekcije, slaba i neodgovarajuća ishrana majki i dece, samo su neki od uzroka takvog stanja.

Jedna od paradigmatičnih po tom pitanju bila je i porodica Josipa Štilinovića, Bunjevca, rimokatoličke vere. On je rođen u Subotici 6.08.1901. Završio je 8 razreda gimnazije i maturirao. Zaposlio se u gradskoj službi kao dnevničar, a zatim „blagajnički oficijal“. Za suprugu je imao Justinu Pandžić domaćicu. Sa njom je dobio čak 11 dece. Deca su se rađala ali i umirala između 1921. i 1935. godine. Porodica je živela od njegove plate i 3 lanca peska.

Deca su bila: